Andrey Platonov Sözleri

Bu yazımızda neler okuyacaksınız: Andrey Platonov Sözleri, Andrey Platonov Güzel Sözleri, Andrey Platonov Kısa Sözleri, Andrey Platonov Kitap Sözleri, Andrey Platonov En Güzel  Sözleri, Andrey Platonov En Çok Paylaşılan Sözleri, Andrey Platonov Sözleri Resimli, Andrey Platonov Sözleri Facebook

Andrey Platonov Sözleri

Bak ne diyeceğim anne, gel hiçbir şey düşünmeden yaşayalım, yokmuşuz gibi.

Bir de uyandım ki sen dikiliyorsun tepemde; hayallerim gerçekleşmiş sanki.

Aslında insanlar akıldan ya da hakikatten değil, sırf doğdukları için yaşarlar.

Kazandıysan kurallara uygun yaşamaya başlarsın, kaybettiysen yatar ve ölürsün.

Endişelenme, insanları kaybetmeye alışkınım ben.

Ben tek kişiyimdir ama içimde biri daha vardır. Bu gizemli o sık sık mırıldanır, bazen ağlar, içinden çıkıp uzak bir yere gitmek ister, canı sıkılır, korkar. Görürüz ki iki kişiyiz ve birbirimizden bıkmışız.

İnsan ruhu alemde var olduğu müddetçe kahır çeker.

Nerede bir kitle varsa orada derhal bir önder peydahlanır. Kitle önder aracılığıyla beyhude ümitlerini sigortalar, önder ise kitleden gereksindiği şeyleri edinir.

Kalbi sezilmiyorsa insan göçtü demektir. Kalp dediğin insanın ırgatıdır yahu; işçinin ta kendisidir.

Herkes bu dünyada hiçbir şeyin farkına varmadan yaşıyor ve her şeye katlanıyor.

Çaresizlik, elem ve yokluk insanın en küçük rahnesine kadar sızabilir ve ancak son nefes süpürür onları oradan dışarı.

İnsanın ruhunu illaki bir şeylerle doldurması gerektiğini, hiçbir şey bulamazsa kalbin açgözlülükle kendi kanını emeceğini bilirdi.

Canım basbayağı mutlu yaşamak istiyor. Eklenecek bir şey yok.

Ben hep bir şehirde yaşar, bir başka şehri severim.

Bırakın da deliliğimi benim, aklımı alanları getirin.

Ancak kadınlar bazen fena halde ruhu yorar, pes ettirir. Kim bilir belki de olması gereken budur, ne de olsa insanları onlar doğurur, insanlığın sahibi onlardır, vardır bir bildikleri.

İnsanlar tek başlarına hastalık çektikleri ve kendilerini sevecek kimse bulunmadığı için ölürler.

Kederli bile olsa daima zafer için çalar müzik.

Çok sevdiğim ve değer verdiğim her şey beni korkutuyor, çünkü tam da o zaman ölüm dehşet vermeye başlıyor.

Bir şeylere acıyorum. Bunca zamandır yaşıyorum, yaşıyorum ama hayatım bir türlü istediğim şekilde gerçekleşmiyor.

Hayatta kalmaya bakın her şeye rağmen yok olmaya mahkumsunuz. Kalpleriniz bomboş en iyisi küçük ve canlı bir şeyi sevin ve kendinizi işle zehirleyin.

Çalış durmadan çalış, sonuna kadar çalışırsan her şeyi öğrenirsen, canın çıkar ve ölürsün.

Neşeli insanları cezalandırmak zordur çünkü kötülükten anlamazlar.

Sömürünün her türlüsü insanın ruhunu sakatlamakla, onu ölüme alıştırmakla başlar, öyle kurulur egemenlik, başka türlü köle köle olmaz.

Yeter ki ölme! Nerede yaşadığın fark etmez.

Gece gecedir be adam! İnsanın derdi güneşin yolunu izler, akşamleyin içine batar. Sabahleyin çıkar tepeye.

Genç yaşında duygusu hesapsız olanın sonradan aklı da bol olur.

Bir kitabın sıkıcılığı okurun sıkıcılığından kaynaklanır, zira okurun arayış halindeki can sıkıntısı esastır okuma işinde, yoksa yazarın becerisi değil.

Sanki kendimi ben yapmışım gibi, ne bekliyorsunuz ki benden. Bilerek böyle olmadım ben, yanlışlıkla oldum.