Benedictus Spinoza Sözleri

Bu yazımızda neler bulacaksınız: Benedictus Spinoza Sözleri, Benedictus Spinoza Kısa Sözleri, Spinozadan Özlü Sözler, Benedictus Spinoza En Çok Beğenilen Sözleri, Benedictus Spinoza Kitap Alıntıları, Benedictus Spinoza Sözleri Resimli, Benedictus Spinoza Sözleri Facebook

Benedictus Spinoza Sözleri

İyileri görüyorum ama kötülerin peşinden gidiyorum.

Nefret üstünse, insan kendisini sevene kötülük yapmaya çalışır.

İşler yolunda gittiğinde insanların çoğu kendini öylesine bilge sanır ki, onlara bir öğütte bulunmak hakaret etmekten farksız olacaktır.

Oysa gönüller silahla değil, sevgi ve yüce gönüllülükle fethedilir.

Kibirli insanlar asalakların ve dalkavukların varlığından hoşlanır, asil ruhların varlığındansa nefret eder.

Var olan her şey ya kendisinde, ya da başka bir şeyde vardır.

Bir şeye acıyorsak, ona karşı içimizde bir nefret uyanmaz, çünkü onun zavallılığı bizi kederlendirmiştir.

Havaya atılan bir taş düşünebilseydi, kendi isteğiyle yere düştüğünü sanırdı.

Nefret karşı bir nefretle çoğalır, ama sevgiyle silinebilir.

İfade özgürlüğünün önündeki bütün engeller kaldırılmadıkça, demokrasi bir efsaneden ibaret kalacaktır.

Ne zenginlik, ne şehvet tadı, ne şeref insan için hakiki iyilik olamaz. Zihni bitmez tükenmez bir doyurmayla doyurmaya elverişli biricik şey, ruhu devam edene bağlayan sabit bilgi araştırmasıdır.

Anlamak, sevmenin başlangıcıdır.

Bir şeyin ne kadar varlığı veya gerçekliği varsa, onun o kadar sorumluluğu vardır.

Sevmenin ölçüsü ölçüsüz sevmektir.

İki şey arasında hiçbir ortaklık olmadığı zaman, onlardan biri ötekinin nedeni olamaz.

Doğada hiçbir birey yoktur ki, bir başkası ondan daha güçlü ve daha cesur olmasın. Var olan şey ne olursa olsun onu yok edebilecek kadar güçlüsü de vardır.

Her ne olursa olsun, kendi varoluşunun bir nedeni bulunmayan şey var değildir.

Nerede aptal olacağını biliyorsan yeterince zekisindir.

Her şeyin niçin var olduğunun ve niçin var olmadığının gösterilecek bir nedeni ya da bir sebebi olmalıdır.

İnsanlar özgür olarak doğmuş olsalardı, özgür oldukları sürece iyi ve kötü kavramlarını oluşturmazlardı.

Özgür insanın en az düşündüğü şey ölümdür; onun felsefesi ölüm üzerine değil, yaşam üzerine bir tefekkürdür.

Kendisine benzeyen birini seven bir kimse yine kendisine benzer başka birisinin bu şeye karşı kin duyduğunu hayal ederse, bu başka kimseye karşı kin duyacaktır.

Farklı sıfatları olan iki öz arasında ortak hiçbir şey yoktur.

Herkesin hakkı gücü kadardır.

Ne kadar insan varsa o kadar görüş vardır, herkes kendi fikrinde ısrar eder, kafalar arasındaki farklar damaklar arasındaki farktan daha az değildir.

Nefret ettiğimiz birinin keder duyduğunu hayal ettiğimiz her şeyi kabule çalışırız ve tersine, ona sevinç veren her şeyi inkâra çalışırız.

Kalpler silahla değil, sevgi ve yüksek gönüllülükle yenilirler.

Acı da iyi bir duygudur çünkü incinen kısmın henüz çürümemiş olduğunu gösterir.

Pişmanlık bir erdem değildir, başka deyişle akıldan doğmaz; tersine yaptığından dolayı pişmanlık duyan insan iki kat zavallı, yani aciz bir insandır.

İyilikseverlik, kendisine karşı acıma duygusuna sahip olduğumuz kimseye iyilik yapma arzusudur.

İnsan olduğumu ve yanılabileceğimi biliyorum.

Onların da benim anladığım şeyi anlamaları için dikkat sarf etmek, mutluluğuma dahildir.

Umut, akıbetinden zaman zaman kuşkuya kapıldığımız, gelecekteki ya da geçmişteki bir şeyin fikrinden doğan gelip geçici bir sevinçtir. Evham olmadan umut, umut olmadan evham olmaz.

Korku, başımıza gelecek diye evhamlandığımız büyük bir kötülüğü daha hafif bir kötülükle adatma arzusudur.

Özgür insan ne kadar büyük bir güce sahip olduğunu tehlikelerin üstesinden gelirken gösterdiği gibi, aynı şekilde onlardan kaçınırken de gösterir.

İnsanlar, doğaları gereği birbirinin düşmanıdır.

Yığınları hurafeden kurtarmak, korkudan kurtarmak kadar imkansızdır.

Fakat güzel olan her şey, nadir olduğu kadar güçtür.

Mükemmellik bir şeyin varoluşuna engel olmaz, onu var eder, noksanlık yok eder.

En büyük kendini beğenme de, kendini hor görme de, en büyük kendini bilmemedir.

Eğer kurtuluş elimizde olsaydı ve ona zahmetsizce ulaşılabilseydi, onun hemen herkesçe ihmal edilmesi nasıl mümkün olurdu? Fakat güzel olan her şey, nadir olduğu kadar da güçtür.

Bir insan sevdiği bir şeyden sevgisi tamamen yok olacak şekilde nefret etmeye başlamışsa, duyguların nedeni aynı olduğundan, o şeye karşı o şeyi hiç sevmemiş olduğu zamankinden daha fazla nefret duyacaktır ve bu nefret, önceki sevgisi ne kadar büyükse o kadar büyük olacaktır.