Cesare Pavese Sözleri

Cesare Pavese, 1908 yılında İtalya’nın Piedmont bölgesinde doğmuş bir yazar, şair ve çevirmendir. Torino Üniversitesi’nde edebiyat eğitimi almış, Amerikan edebiyatına olan ilgisi nedeniyle Walt Whitman, Herman Melville ve William Faulkner gibi yazarların eserlerini İtalyanca’ya çevirmiştir.

Faşist rejim karşıtı görüşleri nedeniyle 1935 yılında sürgüne gönderilmiş, ancak daha sonra Torino’ya dönerek Einaudi Yayınevi’nde editörlük yapmıştır. Eserlerinde yalnızlık, yabancılaşma ve bireyin toplumla çatışması gibi konuları işlemiş, özellikle savaş sonrası İtalya’nın sosyal değişimlerine odaklanmıştır.

En bilinen eserleri arasında Yaşama Uğraşı, Ay ve Şenlik Ateşleri, Yalnız Kadınlar Arasında ve Güzel Yaz bulunmaktadır. 1950 yılında Torino’da bir otel odasında intihar eden Pavese, edebiyat dünyasında hâlâ melankolik ve derinlikli eserleriyle anılmaktadır.

Cesare Pavese Sözleri Özlü

* Sevgi bilmeyi arzulamaktır.

* Günleri değil, anları hatırlarız.

* İnsan, en çok kendine yabancılaşır.

* İnsan, kendini kaybetmeden bulamaz.

* Hayat, çoğu zaman bir bekleme salonudur.

* Bütün hikâyeler, aslında yarım kalmıştır.

* Gidenler, aslında hiç gitmemiş gibi kalır.

* Geçmişin izleri, asla tam olarak silinmez.

* Ölüm, bazen hayatın en büyük öğretmenidir.

* Bazen en iyi yol, dönmemek üzere gitmektir.

* Ağlamak anlamsız. İnsan doğar ve yalnız ölür.

* Her ayrılık, bir yeniden doğuşun habercisidir.

* Sevdiğimiz şeyler bizi hem yaşatır hem öldürür.

* Her şey unutulabilir ama bazı hisler hep kalır.

* Sevgi, bazen bir zincir bazen de bir anahtar olur.

* Hiçbir şey, onu anlamayan birine anlatılmaya değmez.

* İnsan bir şeye istek duyunca, her yerde onu görüyordu.

* Kelimeler, bazen en büyük yük olur insanın omuzlarında.

Cesare Pavese Meşhur Sözleri

* Bütün acılar, insanın yalnızlığını fark ettiği an başlar.

* Çaresiz isyan ve en korkunç acı, yarın gene aynı olacaksın.

* Hayat, çoğu zaman bize istemediğimiz rolleri zorla oynatır.

* Sıkılgan katillerdir intihar edenler. Sadizm yerine mazohizm.

* Gözlerinin içine bakmak yeter, dedi. Gözlerde her şey vardır.

* Kimi insanlar, yalnızca geçmişin gölgelerinde yaşamayı seçer.

* Bir erkekle bir kadın arasında aşktan daha önemli ne olabilir?

* Bazı insanlar, yalnızca hatıralarda yaşamak için yaratılmıştır.

* İnsan, ne kadar kaçarsa kaçsın, eninde sonunda kendine yakalanır.

* Herkes unutulmaya mahkûmdur, önemli olan nasıl hatırlanacağındır.

* Tiksiniyorum bütün bunlardan sözler değil ,eylem artık yazmayacağım.

* Dostluk, bazen bir çift söz kadar kısa, bir ömür kadar uzun sürebilir.

* Gerçekler, insanın onları kabul etmeye hazır olduğu anda ortaya çıkar.

* Yalnız bir insanla arkadaşlık et, herkesten çok konuştuğunu göreceksin.

* En büyük hüzün, başkalarının gözünde neşe maskesi takanların içindedir.

* Sonsuza dek sürecek gibi görünen şeyler, genellikle en kısa sürenlerdir.

* İnsan bazen kendi hikâyesini başkasının gözlerinden dinlemek zorunda kalır.

* Kadınlar kendilerini guçsüz olana bir idol, güçlü olana bir eşya gibi sunarlar.

* Dünya nasıl olması gerekiyorsa öyle. Kendini kurtaramayanı hiç kimse kurtaramaz.

* Bazı insanlar, geçmişlerini unuttuklarını sanırlar ama aslında geçmiş, onları hiç bırakmaz.

* İnsanın çocukluğu, derdini söylemekle ona çare bulmanın aynı şey olmadığını anlayınca biter.

Cesare Pavese Kitap Alıntıları

* Hiçbir kadın bir adamla parası için evlenmez . Kadınlar bir milyonerle evlenmeden önce ona aşık olacak kadar akıllıdır.

* Yaşanacak bir yaşam vardır. binilecek bisikletler var ,yürünecek yaya kaldırımları ve tadına varılacak güneş batışları vardır.

* Bir insan acı çekiyorsa, başkaları bir sarhoşmuş gibi davranırlar ona: Hadi, kalk bakalım; yeter bu kadar; hadi işine; öyle değil; ha şöyle…

* İnsan kendini bir kadına duyduğu aşk yüzünden öldürmez. aşk bizi tüm çıplaklığımız, sefilliğimiz, düşkünlüğümüz ve hiçliğimizle açığa vurduğu için öldürür.

* Yaşama sanatı, yalanlara inanmayı bilme sanatıdır. Bunun korkunç yanı, doğrunun ne olduğunu bilmemize karşın, bir yalanın yalan olduğunu hala anlayabilmemizdedir.

* İnsan bazen yalnız kalmak istemez. Kendini yalnız bırakmak istemez. Kendini yalnız bırakmamak için kendisi ile konuşur, aynanın karşısına geçer ve kendi kendini izler.

* Yasama sanatı, sevdiklerimize onlarla birlikte eyguzelsozler.com olmaktan ne büyük bir zevk duyduğumuzu göstermemekten başka bir şey değildir. Bunu başaramadık mı, bırakıp giderler bizi.

* Bir erkeği bir çocuktan ayıran özellik bir kadın üzerinde üstünlük kurmayı bilmesidir. Bir kadını bir çocuktan ayıran özellik ise, bir erkeği nasıl sömüreceğini bilmesidir.

* Mecburuz diye yaşayıp duruyoruz. Bu fikir beni çileden çıkarıyor. Kendi bedenim içindeki kuşkulara bile hakim değilken nasıl dünyayı değiştirebileceğime inanmalıyım? Evet mutlu değilim.

Cesare Pavese En Çok Beğenilen Sözleri

* Hızlı ve uzun yol almak istiyorsanız, üstünüzdekileri çıkarıp hafifleyin. Tüm hınçlarınızı, kıskançlıklarınızı, hoşgörüsüzlüklerinizi, bencilliklerinizi ve korkularınızı atın üstünüzden.

* Kendini öldürmeye karar vermiş bir adamın damarlarından boğazına yönelen bu gizli ve köklü sevinç neden? Ölümle yüz yüze gelindi mi, hâlâ diri oluşumuzun kafaya dank başka bir şey kalmaz geriye.

* Her mutsuzluk bir yanlışın sonucudur, talihsizlik değildir. Herhangi bir yanlış da, bizim sorumluluğumuza girdiğine göre, karşılaşacağımız mutsuzluklar için kendimizden başkasını suçlamamalıyız. Böylece avutabilirsin kendini.

* Talihsizliğe uğramış bir genci şu sözlerle avutmaya çalışırız: sabırlı ol; kendini koyverme; ilerisi için daha dayanaklı yapar bu seni; herkesin başına bir kere gelir böyle şeyler vb. Kimse gerçeği söylemeyi düşünmez: aynı şey bir kere, dört kere, on kere daha başına gelecektir böyle şeyler her zaman başına gelecektir; çünkü sen kendini koruyamayacak bir yaradılışta isen, bundan kendini kurtaramazsın.

* Hayatın alaycı yasalarından biri de şudur: Sevilen kimse, veren değil, alan insandır. Sevilen kimse vermez, çünkü seven verir. Bu da anlaşılmayacak bir şey değildir; çünkü vermek almak kadar kolay unutulmayan bir zevktir; kendisine bir şey verdiğimiz insan bizim için gerekli, yani sevdiğimiz bir insan olur. Vermek bir tutku, neredeyse bir kusurdur. Kendisine bir şeyler verebileceğimiz bir insan olması gerekli.

* Kim bilir kaç kez o güvenli ve yerinde karara vardık: Ondan ‘uzak duracak’, ona sanki her şey şimdi başlıyormuş gibi davranacak, bu arada da onun her tutumunu biliyor olmanın getirdiği büyük avantaja sahip olacaktık. Ve kimbilir kaç kez bunu başaramadık? Niçinine bir bakalım. Yalnızlıkla bütünleşip onun karşısında kurban rolünü oynadık. Onun karşısında sakin ve hazır olmalısın; yalnızlığına dalmalısın. Artık kaya ol, dalga değil. ’33’nte sandaldaki sağlamlığına yeniden kavuş. Boşalan içsel enerjini tazele. Rıza göster, talep etme. Bekle. Her dürtünün seni nerelere götüreceğini gör. O bildik alçaltıcı durumlara götüren bütün dürtülere egemen ol. Bunu yapamazsan, hiçbir şey yapamazsın.

* Gençliğimin sona erdiğini haber veren belirtiler arasında en önemlisi artık edebiyata karşı büyük bir ilgi duymayışım. Bir zamanlar her şeye rağmen duyduğum, manevi doğrular bulma umuduyla açmıyorum kitapları artık. Okuyorum, daha da çok okuyabilmek istiyorum, ama bir zamanlar yaptığım gibi, kitaplarda bulduğum çeşitli yaşantıları ne heyecanla karşılıyorum, ne de bunları parlak, şiir öncesi ussal bir gürültüye dönüştürüyorum. Torino sokaklarında dolaşırken de aynı şey oluyor. Bu yerleri artık yaratma çabasını hızlandıran romantik, simgesel bir güç kaynağı olarak görmüyorum. Her keresinde, ‘önceden yapılmış bu’ demek geliyor içimden. Ezilmelerimi, saplantılarımı, yorgunluklarımı ve dinlenmelerimi iyice gözden geçirince, açıkçası hayata yeni buluşlar getirecek bir alan olarak bakmıyorum artık, şiir daha az ilgilendiriyor beni bu açıdan; sadece düşünülecek ve çözümlenecek olan sıkıcı bir malzeme gözüyle bakıyorum her ikisine de.